Powiat Wodzisławski Inne szlaki, trasy i ścieżki - Powiat Wodzisławski

Ziemia wodzisławska obfituje w różnorodne atrakcje kulturowe i przyrodnicze. Mnóstwo tu zabytków architektury i miejsc ważnych historycznie. Nic więc dziwnego, że przez teren powiatu przebiega wiele tras turystycznych i szlaków tematycznych. Zachęcamy do poznania ich bliżej:

Szlak Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego

Szlak Architektury Drewnianej w województwie śląskim, o długości 1060 km obejmuje 93 zabytkowe obiekty i zespoły architektury drewnianej: kościoły, kaplice, dzwonnice, chałupy, karczmy, leśniczówki, pałacyk myśliwski, skanseny i obiekty gospodarcze – młyn wodny i spichlerze – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak Zabytków Techniki Województwa Śląskiego

Szlak Zabytków Techniki jest tematycznym, samochodowym szlakiem turystyczno-kulturowym, łączącym obiekty związane z kulturą dziedzictwa przemysłowego województwa śląskiego. Obecnie w jego skład wchodzi 40 obiektów. Szlak ten jest markowym produktem turystycznym (sieciowy produkt obszaru) prezentującym najważniejsze i najciekawsze pod względem walorów turystycznych, historycznych i architektonicznych obiekty przemysłowe w regionie śląskim. Obiekty znajdujące się na Szlaku związane są z tradycją górniczą, hutniczą, energetyką, kolejnictwem, łącznością, włókiennictwem, produkcją wody oraz przemysłem spożywczym. W skład Szlaku Zabytków Techniki wchodzą istniejące muzea, zamieszkałe kolonie robotnicze, działające zakłady pracy. Właścicielami poszczególnych obiektów są samorządy lokalne, osoby prywatne, przedsiębiorstwa prywatne i państwowe – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak kulinarny Śląskie Smaki

Szlak Kulinarny „Śląskie Smaki” powstał z inicjatywy Śląskiej Organizacji Turystycznej w 2012 roku. Jest jednym z pierwszych szlaków kulinarnych w Polsce. Na Szlaku znajdują się restauracje i lokale gastronomiczne serwujące tradycyjne dania regionalne. Członkiem Szlaku może być tylko ten, kto uzyskał certyfikat „Śląskie Smaki”, potwierdzający jakość dań i ich regionalną autentyczność. Kuchnia śląska jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych kuchni regionalnych w Polsce. Każdy wie, że rolada z kluskami i modrą kapustą, to danie wywodzące się ze Śląska, tak jak Szampan z francuskiego regionu Champagne. W menu restauracji Szlaku znajdziemy jednak i specjały kuchni beskidzkiej, jurajskiej, czy zagłębiowskiej. Zalewajka, beskidzkie placki z blachy ze szpyrkami (skwarkami), czy serula (rodzaj żuru na maślance), to tylko niektóre z ponad 100 dań regionalnych jakie serwują restauracje Szlaku – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak Przyrody Województwa Śląskiego

Szlak Przyrody Województwa Śląskiego tworzą miejsca o wyjątkowych walorach przyrodniczych, obszary stanowiące dziedzictwo przyrody ożywionej i nieożywionej naszego regionu. Nie ma on charakteru trasy wyznakowanej w terenie – jest to zbiór obiektów rozrzuconych na terenie całego województwa śląskiego, pomiędzy którymi turysta przemieszcza się w wybrany przez siebie sposób, samodzielnie dokonując selekcji interesujących go atrakcji – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno).

Szlak Emmy i Marcela

Zapraszamy Was w podróż po dawnym Radlinie. Zielonym, rolniczym mieście, w którym dawno temu odkryto ogromne złoża węgla. Mapę miasta zaczęły pokrywać szyby górnicze, kopalnie, a wśród nich ta największa, działająca do dziś… Wokół niej powstały zaś nowe budynki, domy, ogrody i parki. „Szlak Emmy i Marcela” przypomina dziś o tych, często zapomnianych już miejscach… W ramach projektu „Szlakiem Emmy i Marcela” na trasie Koksownia „Radlin” – Pomnik Ofiar Szybu „Reden”, powstała sieć punktów, oznaczonych tablicami, które opowiadają o górniczych miejscach w mieście. O szybie „Tropiciel”, który śnił się po nocach górnikom. O bocznicy kolejowej, którą pociągi wjeżdzały w głąb…osiedla familoków. O małym, niepozornym budynku kopalnianym, który projektował jeden z najwybitniejszych europejskich architektów.O gospodzie kopalnianej, wojennym kasynie oficerskim, czy tłumach kibiców zmierzających pociągami na mecze radlińskiej, górniczej drużyny piłkarskiej… To wszystko część naszej wspólnej historii. Historii, która ukształtowała to miasto. To dziedzictwo kulturowe, często o europejskim wymiarze – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak platform widokowych w gminie Mszana

Z Parku Aktywnej Rekreacji w Mszanie przejdziemy na położony powyżej teren Gminnego Ośrodka Kultury i Rekreacji malowniczymi schodami, podziwiając jednocześnie dwupoziomową platformę widokową, wzdłuż której ustawione są podświetlane gabiony obrazujące górniczą historię naszego regionu – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak Pieszy Godów – Szeroka

Pieszy, Czerwony szlak turystyczny prowadzący z Godowa przez Gołkowice, Jastrzębie Zdrój do Szerokiej. Najważniejsze atrakcje do zobaczenia na trasie: w Gołkowicach – drewniany kościół św. Anny; w Jastrzębiu Zdroju – Galeria Historii Miasta, park Zdrojowy i zabytkowa zabudowa uzdrowiskowa (Dom Zdrojowy, Muszla Koncertowa, Pijalnia Wód), kościół NSPJ, kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Opatrzności Bożej, drewniany kościół św. Barbary i św. Józefa, kościół NMP Matki Kościoła tzw. „silos”, pomnik Porozumień Jastrzębskich, grób rodziny Witczaków, dwór w Bziu Zameckim, Pałac w Jastrzębiu Zdroju – Boryni; w Szerokiej – kościół barokowo-klasycystyczny z końca XVIII wieku, kamienna figura przydrożna Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVIII w. ulokowana na tzw. kopcu szwedzkim oraz późnobarokowa kapliczka przydrożna z XVIII w. – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Szlak Ewakuacji Więźniów Oświęcimskich

Nazwa marszów śmierci odnosi się do faktów związanych z morderczymi marszami więźniów, które miały miejsce w pierwszej połowie XX w. podczas mających wówczas miejsce wojen i ludobójstw. Obok marszów śmierci w czasie rzezi Ormian dokonanej przez Turków w latach 1915-17, mianem tym określa się przede wszystkim wydarzenia z czasów II wojny światowej. W 1941 r. w takich marszach gnani byli na wschód i rozstrzeliwani więźniowie sowieckiego NKWD – w tym Polacy. Wiosną 1942 roku w morderczym marszu do obozu O’Donnel na Filipinach zginęło wielu Amerykanów i Filipińczyków – wówczas jeńców japońskich. Przede wszystkim jednak miano marszów śmierci nadane zostało tym wyruszającym z niemieckich obozów pod koniec II wojny światowej, gdy wobec zbliżającego się frontu władze hitlerowskie podejmowały decyzje o przeniesieniu więźniów w głąb Rzeszy. Tam mieli oni nadal służyć jako darmowa siła robocza. Ich wymarsz następował kilkanaście dni przed nadejściem frontu.

Zimą z 1944 na 45 rok, gdy miała miejsce większość tego rodzaju marszów, więźniowie szli na mrozie, nocując nieraz pod gołym niebem. Śmiertelność wśród skrajnie przemęczonych, głodnych i przemarzniętych ludzi była bardzo wysoka. Konwojujący kolumny więźniów esesmani strzelali z byle powodu, pozbywając się tych, którzy nie byli w stanie o własnych siłach iść dalej. Już w drugiej połowie 1944 roku, wobec zbliżającego się frontu sowieckiego, władze SS zaczęły stopniowo przenosić więźniów KL Auschwitz do obozów w głębi Niemiec. Ostateczna decyzja o likwidacji obozu podjęta została w styczniu roku 1945. Wówczas w dniach 17-21 stycznia wyprowadzono z Auschwitz oraz podlegających mu podobozów około 56 tysięcy więźniów i więźniarek. Ludzie ci, skrajnie wycieńczeni warunkami obozowymi, pognani zostali w pieszych kolumnach konwojowanych przez silnie uzbrojonych esesmanów.

Marsz z Auschwitz do Wodzisławia był największym, jaki miał miejsce na ziemiach polskich. Główna kolumna musiała przebyć 63 km właśnie do Wodzisławia, natomiast najdłuższą trasę – 250 km – przeszli więźniowie z podobozu w Jaworznie do Gross-Rosen. Ewakuację obozu Auschwitz zarządzono 17 stycznia. Z 56 000 więźniów których wyprowadzono, około 15 000 poniosło śmierć w wyniku warunków marszu oraz brutalności eskorty i dokonywanych egzekucji. Na samej trasie marszu, poza miejscami zorganizowanych egzekucji, naliczono około 600 ciał. W Wodzisławiu, dokąd więźniowie dotarli pomiędzy 19 a 23 stycznia, byli oni ładowani do towarowych wagonów, którymi w strasznych warunkach dotarli do innych obozów. W wielu miejscowościach na trasie marszu śmierci znajdują się mogiły, pomniki i tablice pamiątkowe. Coroczne uroczystości odbywają się m.in. w Wodzisławiu Śląskim. Najważniejsze atrakcje do zobaczenia na trasie: w Górze – drewniany kościół św. Barbary; w Miedźnej – drewniany kościół św. Klemensa Papieża; w Pszczynie – „Paleja” budynek administracji książęcej, budynek Starostwa Powiatowego, Sąd Grodzki i dawne więzienie, muzeum Prasy Śląskiej, skansen „Zagroda Wsi Pszczyńskiej”, układ urbanistyczny Pszczyny z rynkiem, kamienicami z XVIII i XIX w., neobarokowym ratuszem i neobarokowym kościołem ewangelickim, ławeczką księżnej Daisy, pokazowa Zagroda Żubrów, Muzeum Zamkowe Zamek w Pszczynie, Park Zamkowy (2 nekropolie, domek chinski, lodownia, bramy), kirkut, kościół Wszystkich Świętych, dwór Ludwikówka; w Wiśle Małej – drewniany kościół św. Jakuba Młodszego i MB Dobrej Rady z XVIII w.; w Studzionce – leśniczówka i bażanciarnia „Czerne Doły”, kościół Wniebowzięcia NMP z dwoma krzyżami pokutnymi; w Pawłowicach – kościół św. Jana Chrzciciela; w Jastrzębiu Zdroju – uzdrowisko, Park Zdrojowy i zabytkowa zabudowa uzdrowiskowa (Dom Zdrojowy, Muszla Koncertowa, Pijalnia Wód), Galeria Historii Miasta, drewniany kościół św. Barbary i św. Józefa, kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Opatrzności Bożej, kościół NMP Matki Kościoła tzw. silos, kościół NSPJ przy wejściu do Parku Zdrojowego, pomnik Porozumień Jastrzębskich, grób rodziny Witczaków, dwór w Bziu Zameckim, pałac w Jastrzębiu Zdroju – Boryni; w Wodzisławiu Śląskim – zabytkowy układ urbanistyczny z rynkiem i zabudową okołorynkową, dawny klasztor franciszkański (Sąd Rejonowy), Baszta Romantyczna, Górnicza Sztolnia Ćwiczebna, kościół Wniebowzięcia NMP, kościół ewangelicki, pałac Diettrichsteinów (muzeum i USC), pałacyk w Wodzisławiu Śląskim – Kokoszycach (Archidiecezjalny Dom Rekolekcyjny) – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)

Trasa spacerowa „Stawy Wielikąt” – Ligota Tworkowska

Trasa prowadzi po obszarze Natura 2000 „Stawy Wielikąt i Las Tworkowski”, a także wysiedlonej dla potrzeb budowy Zbiornika Racibórz Dolny wsi Ligota Tworkowska w gminie Lubomia. Wielikąt to nazwa malowniczego kompleksu stawów hodowlanych, położonego w dolinie górnej Odry, w gminie Lubomia. Obiekt ten jest doskonałym przykładem korzystnego wpływu działalności człowieka na środowisko przyrodnicze, jego bogactwo i walory. Stawy hodowlane, utworzone dla prowadzenia gospodarki rybackiej prawdopodobnie już w średniowieczu, stanowią bowiem jednocześnie niezwykle atrakcyjne siedlisko dla ornitofauny. Siedlisko to zmienia się w ciągu roku – w zależności od wymogów procesów hodowlanych – zapewniając warunki sprzyjające występowaniu różnych gatunków ptaków – przejdź do informacji o Trasie (link, nowe okno)

Szlak „Śladami ginących miejscowości”

Szlak pieszo-rowerowy prowadzący po wysiedlonych wskutek budowy Polderu Buków oraz Zbiornika Racibórz Dolny miejscowości: Kamień, Nieboczowy (obecnie uroczysko) oraz Ligota Tworkowska. Liczy ok. 37 km i prowadzi urokliwymi zakątkami gminy Gorzyce i Lubomia w powiecie wodzisławskim – przejdź do strony szlaku (link, nowe okno)

Żelazny Szlak Rowerowy (cz. Železná cyklotrasa)

Poprowadzony jest po pograniczu polsko-czeskim, a dokładnie przez tereny 5 gmin: Godów, Jastrzębie-Zdrój i Zebrzydowice, a także czeską Karwinę i Piotrowice koło Karwiny. Pętla główna ma 54 km długości (a dodając dojazd z dworca kolejowego w Zebrzydowicach daje dystans 60 km), ale w terenie istnieje również trasa alternatywna, która ma 36 km i daje rowerzystom możliwość wyboru kilku wariantów trasy – przejdź do strony Szlaku (link, nowe okno)